Homostrijd, anti-racisme, eenheid en verdeeldheid

Datum: 17 december 2013

Betreft: Homostrijd, anti-racisme, eenheid en verdeeldheid

Naar aanleiding van het bezoek van Dr. Umar Johnson is er een levendige en stevige discussie op Facebook ontstaan over belangrijke zaken: de relatie tussen homostrijd en de strijd tegen racisme en het vraagstuk van eenheid en verdeeldheid. Sandew Hira deelt zijn reflecties op deze discussie:


“Je kunt je afvragen of deze discussie geen uiting is van verdeeldheid? Bestaat niet het gevaar dat je kampen krijgt die tegenover elkaar komen te staan terwijl eenheid zo hard nodig is? De sociale beweging die nu ontstaat is, is amper begonnen of er is weer sprake van diepgaande meningsverschillen. Zo zou je ernaar kunnen kijken. Zo kijk ik er niet naar. Dit zijn eeuwenoude vraagstukken die zich in alle sociale bewegingen hebben voorgedaan en daar zijn oplossingen voor gevonden. Veel bewegingen zijn succesvol geweest. We hoeven niet pessimistisch te zijn.”


Klik hier om het volledige commentaar te lezen.

Homostrijd, anti-racisme, eenheid en verdeeldheid



Inleiding


Naar aanleiding van het bezoek van Dr. Umar Johnson is er een levendige en stevige discussie op Facebook ontstaan over belangrijke zaken: de relatie tussen homostrijd en de strijd tegen racisme en het vraagstuk van eenheid en verdeeldheid.

Je kunt je afvragen of deze discussie geen uiting is van verdeeldheid? Bestaat niet het gevaar dat je kampen krijgt die tegenover elkaar komen te staan terwijl eenheid zo hard nodig is? De sociale beweging die nu ontstaat is, is amper begonnen of er is weer sprake van diepgaande meningsverschillen. Zo zou je ernaar kunnen kijken. Zo kijk ik er niet naar. Dit zijn eeuwenoude vraagstukken die zich in alle sociale bewegingen hebben voorgedaan en daar zijn oplossingen voor gevonden. Veel bewegingen zijn succesvol geweest. We hoeven niet pessimistisch te zijn.

De grenzen van eenheid


In iedere sociale beweging is er een spanningsveld tussen leiding en basis. De duizenden mensen die nu in beweging komen tegen racisme kennen een grote diversiteit aan opvattingen en ideologische stromingen. De voorhoede in die beweging is de zwarte gemeenschap. Ook die gemeenschap kent een verscheidenheid aan opvattingen over racisme en tal van andere zaken. Hoe is dan mogelijk dat er toch sprake is van een beginnende sociale beweging in die gemeenschap? Omdat er toch een eenheid is in opvattingen m.b.t. Zwarte Piet en de noodzaak om een einde te maken aan dit ongeciviliseerde fenomeen. Hoewel er geen eenheid is m.b.t. de LGTB-strijd – een meerderheid van de zwarte gemeenschap is nog niet voor homorechten – is er toch sprake van een sociale beweging.

De discussie over homostrijd vindt vooral plaats in de voorhoede. Uiteindelijk zal daar – zoals overal – een scheiding der geesten optreden. Sommigen willen alleen met anderen werken als er overeenstemming wordt bereikt op meerdere terreinen van sociale strijd. Anderen zijn bereid om samen te werken op alleen de punten waar men met elkaar eens is. We zullen zien hoe deze stromingen zich gaan ontwikkelen.

Het racistische karakter van de homobeweging


De discussie over Umar Johnson gaat o.a. over de vraag hoe zwarte voorvechters tegen homorechten kunnen zijn. Maar we moeten ook een andere belangrijke discussie voeren: hoe racistisch is de homobeweging?

Ik heb het dan niet over homo’s als Gordon die racistische uitspraken doen of racistische handelingen plegen. Dat is één niveau van racisme in de homobeweging.

Ik heb het over een belangrijkere dimensie, namelijk cultureel racisme. In onze analyse van racisme leggen we uit dat er drie fasen zijn in haar ontwikkeling: theologisch racisme (wezens zonder ziel zijn geen mensen), wetenschappelijk racisme (mensen met verkeerde genen zijn achterlijk) en cultureel racisme (mensen met een verkeerde cultuur zijn achterlijk). In onze analyse leggen we uit dat deze vormen van racisme verbonden zijn met de wijze waarop kennis wordt geproduceerd in het Westen: theologisch racisme is gebaseerd op theologische kennis, wetenschappelijk racisme is gebaseerd op de natuurwetenschappen en cultureel racisme op de sociale wetenschappen. De laatste twee vormen hangen samen met de opkomst van de Witte Verlichting in Europa (Europeanen noemen het de Verlichting, wij noemen het de Witte Verlichting vanwege haar racistisch karakter).



Homo-rechten is nu een instrument geworden in cultureel racisme en wel als volgt: er is maar één manier van omgaan met homoseksualiteit, en dat is de westerse manier. Die manier is simpel: individuen worden gestimuleerd om in een coming-out hun individualiteit en rechten op te eisen. Wie het op een andere manier doet, is tegen homo-rechten en dus achterlijk. Daarom figureert de kwestie van homo-rechten nu prominent in de racistische propaganda van organisaties als de PVV. Wie niet voldoet aan de westerse manier van strijden voor homo-rechten is achterlijk. Anti-racisten worden gedemoniseerd omdat ze niet de westerse strategie onderschrijven in de strijd voor homo-rechten.

Die mensen zouden Martin Luther King ook demoniseren, want King had het niet zo op met homo’s en had ook een sexistische houding naar vrouwen.



Ik heb in 2011 een boek gepubliceerd Verboden liefde over de vraag hoe vrienden en familieleden van homo’s en lesbiènnes omgaan met het gegeven dat iemand van wie ze houden een levensstijl ambiëren waar ze van gruwen. Ik heb gezien dat onze gemeenschap in haar worsteling met homoseksualiteit in staat is om oplossingen te vinden die niet gebaseerd is op westerse concepties van homostrijd. Het is gebaseerd op het concept van sociale zorg, niet van individuele zorg. In niet-westerse samenlevingen zijn er discussies over hoe om te gaan met broeders, zusters, kinderen en ouders die een andere levensstijl willen dan we gewend zijn: stoten we degenen die we liefhebben af of vinden we manieren om onze gemeenschap sterker te maken door een veilige omgeving te creëren waarin zij zich kunnen ontplooien met hun levensstijl? Dit zijn vragen waar de racistische westerse homo’s geen boodschap aan hebben. Hun motto is: “my way or the high way”.

Wat ons bindt en wat ons scheidt


We moeten de discussie voeren over racisme en de strijd voor LGTB-rechten. Die discussie moet niet alleen gaan over hoe zwarte mensen worstelen met homo-rechten, maar ook over hoe racistisch de westerse homobeweging is.

Iedereen in de huidige beweging neemt zijn eigen verantwoordelijkheid. Sommigen zullen blijven steken in de discussie over wat ons scheidt. Anderen zullen kijken naar wat ons bindt. Op internet kun je gemakkelijk tegenover elkaar staan. We moeten ook de gelegenheid creëren om in een fysieke ruimte naast elkaar te staan en het gesprek aan te gaan vanuit de intentie om eenheid te ontwikkelen in de strijd.





Sandew Hira

17-12-2013